Killing Fields

Maandagavond kwamen we na een lange rit pas laat aan in Phnom pehn. Phnom phen is een grote stad maar je ziet zoveel armoede.. Jonge kinderen die op school horen te spelen, moeten de hele dag spullen verkopen en zwervers op straat die vaak een arm of been missen. Het hotel waar we sliepen was prima, behalve dan dat je niet je deur open moest laten staan door de enorme insecten die op de gang rondliepen.
Dinsdag ochtend vertrokken we vroeg naar het museum S21. Dat was vroeger de gevangenis in de oorlog van Cambodja. We zagen de foto's van de miljoenen Cambodjanen die omgekomen zijn tussen 1975 en 1979. Voor de oorlog leefden er rond de 15 miljoen mensen in Cambodja, na de oorlog waren er dat nog maar 5 miljoen.. Je ziet daardoor ook heel weinig oude mensen in Cambodja lopen, de bevolking hier bestaat voornamelijk uit jonge mensen. Ook zagen we de martelkamers en de kleine hokjes waar de gevangenen opgesloten zaten. Tijdens de rondleiding kregen we een gids die alles wist de vertellen over deze tijd in Cambodja. Hoe verschrikkelijk de gevangenen behandeld werden door de Rode Khmer. Iedereen was er stil van en vooral toen we 1 van de 7 overleefden in de gevangenis ontmoetten.. Een hele lieve oude man, doof door de martelingen, zat met een glimlach op zijn gezicht tegenover zijn eigen gevangeniskamer zijn zelf geschreven boeken over zijn leven te verkopen.
Nog heftiger waren The Killing Fields waar we na het museum heengingen. We liepen op de plaatsen waar de gevangen op de meest gruwelijke wijzen werden vermoord. Geweren werden niet gebruik, ze gebruikten bamboostokken sloegen kinderen met hun hoofd tegen bomen. Op de grond lagen nog botten, tanden, kleren en in het midden stond een monument met duizenden schedels van de mensen die onthoofd waren. Dat was de meest gebruikte methode want zonder hoofd kreeg je geen tweede leven meer.
Opmerkelijke aan hoe de oorlog beëindigd is, is dat de vijand en slachtoffer nu in vrede samen leven in Cambodja. De gids vertelde dat hij zelf zijn twee broers was verloren in deze oorlog maar geen wraakgevoelens had. Iedereen was heel verbaasd, hoe kan je iemand niet haten voor het vermoorden van je familie? Nog gekker werd het verhaal toen de gids vertelde dat hij onlangs een interview had met iemand van de Killers en daar ook nog is 150 dollar voor moest betalen!
De gids legde uit dat het met karma te maken had. Iedereen heeft vergeven want straffen had toch geen zin zei hij. Dan krijg je weer oorlog. En hij vond het belangrijkste dat we alles wat we geleerd hadden op deze dag aan zoveel mogelijk mensen moesten vertellen omdat niet veel mensen veel afweten van deze verschrikkelijke oorlog..

We hadden al verteld dat de wegen hier heel slecht zijn, maar daar hadden we nog geen problemen mee gehad totdat we terug reden naar ons hotel. Opeens stond de bus stil en kantelde naar links. We moesten snel de bus uit en we zagen dat een wiel helemaal vastzat. Vervolgens startte de chauffeur de motor weer en moesten wij de bus met z'n allen eruit duwen. Dat maak je in Nederland nou nooit mee!
s'Avonds mochten we ons eigen plan trekken en hebben we samen even wat gegeten. Moe van de heftige dag zijn we vroeg gaan slapen want woensdag moesten we weer vroeg op voor de busreis naar shanoukville.

Shanoukville is even wat anders dan alle grote steden die we bezocht hebben! Goed hotel, niet zo druk en een heel mooi strand! S'Avonds hebben we met de hele groep op het strand gegeten, waar ze alle tafeltjes en stoelen op het zand hadden neergezet. Vis van de barbecue en cocktails voor 2 dollar! Voor het eerst hadden we met de groep een echte gezellige avond.

Vandaag hebben we lekker op het strand gezeten en niks gedaan. Nu nog even genieten en voorbereiden op een busreis van 10 uur en het overnachten bij een homestay vrijdag avond..